အေတြးေတြ ေလလြင့္ေနတာ
လိုက္ေကာက္မဲ့သူေတာင္
ငုတ္တုတ္ေမ့လို႕
စံပယ္တစ္ပြင့္ ေႂကြက်သံ
ရင္ထဲဗေလာင္ဆူသြားတယ္။
ငါလည္းလူသားပဲ
တခါတေလ ကဗ်ာဆန္ ခြင့္ရွိတယ္။
သူ႕ေရွ႕ေရာက္ရင္
မာနေတြ ကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္လို႕
သူ မၾကားခ်င္တဲ့စကား
ငါ့နားငါ ၾကားေအာင္ေျပာတယ္
"။။။။။။။။။။။။။"
ငါ မၾကားခ်င္တဲ့စကား
ႏွလုံးသားထဲ အထိၾကားေအာင္ သူေျပာတယ္။
ဒီလိုနဲ႕ပဲ
ၾကယ္ေတြျပဳံးတဲ့ ညမွာ
ငါ့ကိုငါ သြန္ပစ္လိုက္တယ္။
အလြမ္းေတြ စစ္ေနရမွာ
ႏွေမ်ာလို႕။
ၾကယ္ေႂကြတာကိုလည္း
တညလုံး ထိုင္ၾကည့္ဖူးျပီ။
ေကာ္ဖီတစ္ခြက္နဲ႕
ခါးသီးၾကည့္လိုက္တာ
ငါ့လက္မွာ သူ႕နံမည္
ရွသြားဖူးတယ္။
ေလမတိုက္ပဲ ေႂကြတဲ့သစ္ရြက္
အညွာလြယ္တယ္ ေျပာမလား။
ရင္ကြဲနာက် ေသတဲ့
ဖားတစ္ေကာင္ သမိုင္း
မိုးေရေတြေအာက္မွာ
ေပ်ာက္ရွဖူးတယ္။
တိုးတိုးေလး ေႂကြတဲ့သစ္ရြက္
သူ႕ရင္မွ ၾကားေကာင္းပါရဲ့...
"သားငယ္"
1 comment:
knock knock
Post a Comment