ကၽြန္ေတာ္ ၾကယ္ေတြကို လွမ္းၿပီး အိမ္ၿပန္လမ္း ေမးမိတယ္
သူတုိ႔ရယ္တယ္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ရယ္တာေပါ့ …
ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္နာရီမွမ်ား အဖ်ားေပ်ာက္မလဲ ေမးမိတယ္
သူတုိ႔ငိုတယ္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ငိုတာေပါ့ ..
နာရီစင္ၾကီးေရွ႕ ပလက္ေဖာင္းစင္းစင္းေလး တစ္ေလွ်ာက္
ကားမီးလံုးေတြ ရြတ္ဆိုမိရင္း
ဘယ္မိုင္တိုင္မ်ား ဆိုက္ကပ္ေနၿပီလဲ မီးလံုးစိမ္းစိမ္းေလးရယ္
အလြတ္ရဟြန္းသံက်ယ္က်ယ္မွာ မီးမညွိႏိုင္ေသးခင္
ကၽြန္ေတာ္ ထမင္းဆာလို႔ မရဘူး။
ေၾသာ္
နာက်င္ဖြယ္ မိုင္ငါးဆယ္ခရီးမွာ
ဘယ္ႏူးညံ့မႈနဲ႔မွ သာယာသံမၿမည္ႏိုင္ခဲ့ဘူး
သားေလးရယ္ သားေလးေမေမရယ္
ဖရိုဖရဲဆြဲၿခင္းေလးနဲ႔ ပြင့္လာမွ
အိမ္ရနံ႕သီခ်င္းမ်ား ဆင္းလာၾကလိမ့္မယ္။ ။
ခိုင္ၿမဲေက်ာ္စြာ
၂၀၀၁၊ ဧၿပီ၊ စတိုင္လ္သစ္
No comments:
Post a Comment