စားေသာက္ဆုိင္မွာ ျပတဲ႔ လူေနမွဳ အဆင့္အတန္း

Buffet စားေသာက္ဆုိင္ တစ္ခု၏ စားပြဲေပၚမွ သတိေပး စာတမ္းကုိ ေတြ႕ရစဥ္

ဒီေန႔ တနဂၤေႏြ ေန႔လည္းျဖစ္၊ ရာသီ ဥတု မွာလည္း ေနထုိင္လုိ႔ ေကာင္းတဲ႔ အပူခ်ိန္ အေန အထား မွာရွိလုိ႔ တစ္ေယာက္တည္း ညေနဖက္ အိမ္မွာ ထမင္း ခ်က္မစား ခ်င္ေတာ့ဘဲ၊ အိမ္အနီး မွာရွိတဲ႔ ကလပ္ဖက္ကုိ ညစာ စားဖုိ႔ လမ္းေလွ်ာက္ခဲ႔ပါတယ္။ လစ္ဗာပူးမွာ ရွိတဲ႔ ကလပ္ရဲ႕ အေပၚထပ္မွာ ျမန္မာလုိ ဘူေဖး (buffet) လုိ႔ေခၚတဲ႔ ကုိယ္ႀကိဳက္ ႏွစ္သက္ရာ အစား အေသာက္မ်ားကုိ လုိသေလာက္ ထည့္ယူၿပီး စားႏုိင္တဲ႔ စားေသာက္ဆုိင္ တစ္ခု ရွိပါတယ္။ ကလပ္ အသင္းဝင္ ျဖစ္ပါက ေစ်းအလြန္ သက္သာတဲ့ အျပင္၊ တနဂၤေႏြေန႔ ဆုိလွ်င္ အစား အေသာက္ စုံစုံလင္လင္ တည္ခင္း ထားတတ္ တာေၾကာင့္ ဒီညေတာ့ အဲဒီမွာ အဝစားၿပီး အိမ္ ေစာေစာ ျပန္အိပ္ဖုိ႔ စိတ္ကူး ခဲ႔ပါတယ္။

ကလပ္က စားေသာက္ဆုိင္ကုိ ေရာက္တယ္ ဆုိရင္ဘဲ ဦးစြာ ပထမ ပန္းသီးရည္ ေဖ်ာ္ရည္ တစ္လုံးနဲ႔၊ ပင္လယ္စာေတြကုိ ပုဂံထဲ ထည့္လာၿပီး စားပြဲလြတ္ တစ္ခုမွာ ေနရာယူ ဝင္ထုိင္လုိက္တဲ႔ အခါ၊ စားပြဲေပၚမွာ ေရးထားတဲ႔ စာတမ္းေလးကုိ ဒီေန႔မွ ေသေသခ်ာခ်ာ ဂရုစုိက္ၿပီး ဖတ္မိလုိက္ပါတယ္။ စာေရးထားတာက –

Whilst we encourage a healthy appetite waste is not appreciated. Please only help yourself to what you know you will eat.

ဘူးေဖး ဆုိတာ ေစ်းႏွဳံး တစ္ခုတည္း သတ္မွတ္ထားတဲ႔ အတုိင္း ေပးရတာ ျဖစ္ၿပီး၊ စားပြဲေတြ ေပၚမွာ ခင္းထားတဲ႔ အစားအေသာက္ ေတြကုိ လုိသလုိ၊ အဝ ႀကိဳက္သေလာက္ ယူစားႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ လုိသေလာက္သာ ယူစားပါ၊ အစားအေသာက္ ေတြကုိ အေလအလြင့္ မျဖစ္ပါေစနဲ႔ ဆုိၿပီး သတိေပးထားတဲ႔ စာတမ္းေလးကုိ အဂၤလိပ္လုိ ေရးထား ပုံေလးဟာ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း ရွိတာေၾကာင့္ ဒီစာတမ္းေလးကုိ သေဘာက်မိ သြားခဲ႔ပါတယ္။

ဒီလုိနဲ႔ ညစာစားရင္း အေတြးက စကၤာပူဆီ ေရာက္သြားပါတယ္။ မိမိ စကၤာပူကုိ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္ ေလာက္တုန္းက ေရာက္ခဲ႔စဥ္မွာ ၾကယ္ ၅ ပြင့္ အဆင့္ရွိတဲ႔ ဟုိတယ္ တစ္ခုမွာ ဘူေဖး စားခဲ႔ဖူးပါတယ္။ (ၾကယ္ ၅ ပြင့္ အဆင့္ရွိတဲ႔ ဟုိတယ္လုိ႔ ထည့္ေျပာရတာက၊ မိမိ ယေန႔ ဘူေဖး သြားစားတဲ႔ လစ္ဗာပူးက ကလပ္ဆုိတာ ၾကယ္ ဘယ္ႏွစ္ပြင့္မွ အဆင့္ မရွိတဲ႔ အျပင္၊ သာမာန္ အလုပ္သမား၊ ရုံးသူ ရုံးသား လူတန္းစား အသီးသီး ဝင္ထြက္ စားေသာက္ ေနတဲ႔ ေနရာနဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္ ကြာျခားတာကုိ ေျပာျပခ်င္လုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္) အဲဒီလုိ ၾကယ္ ၅ ပြင့္ အဆင့္ရွိတဲ႔ ဟုိတယ္ ေနရာမ်ဳိးမွာ ဖြင့္ထားတဲ႔ ဘူေဖး စားေသာက္ဆုိင္ဟာ အစား အေသာက္ေတြ အေလအလြင့္ မျဖစ္ေစဖုိ႔ သတိေပးတဲ႔ ေနရာမွာ – “အစားအေသာက္မ်ားကုိ လုိသေလာက္သာ ယူစားပါ၊ အေလ အလြင့္ မျဖစ္ပါေစနဲ႔၊ အကယ္၍ မစားႏုိင္လုိ႔ အစားအေသာက္မ်ား က်န္ေနခဲ႔ပါက အေလးခ်ိန္နဲ႔ ျပန္လည္ ခ်ိန္တြယ္ၿပီး၊ တန္ဖုိးရဲ႕ ၃ ဆ ေပးေလွ်ာ္ရမယ္” လုိ႔ ေရးထားပါတယ္။

ဒီလုိေရးထားျခင္း အားျဖင့္၊ ၾကယ္ ၅ ပြင့္ အဆင့္ရွိတဲ႔ ေနရာမ်ဳိးမွာေတာင္ လာစားေသာက္တဲ႔ လူေတြဟာ ကုိယ့္အသိ စိတ္ဓါတ္နဲ႔ ကုိယ္၊ စည္းစံနစ္ ရွိရွိ မစားေသာက္တတ္ဘဲ၊ ဒဏ္ေၾကးနဲ႔ ၿခိမ္းေျခာက္မွ ရတဲ႔ သေဘာမ်ဳိး ျဖစ္ေနတာကုိ သတိထားမိ လုိက္ပါတယ္။ ကုိယ္လည္း အက်ဳိးမရွိ၊ သူတပါးလည္း အက်ဳိးမျဖစ္၊ အမ်ားအတြက္လည္း အက်ဳိးယုတ္ေစမဲ႔ အျပဳအမူမ်ဳိးကုိ မျပဳလုပ္ပါနဲ႔ ဆုိတာ လူ႔ယဥ္ေက်းမွဳ အဆင့္အတန္း ရွိသူ တစ္ေယာက္ကုိ ယဥ္ယဥ္ ေက်းေက်း ေျပာလုိ႔ ရႏိုင္ ပါတယ္။ ဒီလုိ လုပ္ရင္ျဖင့္ ဖမ္းမယ္၊ ဆီးမယ္၊ ဒဏ္တပ္မယ္ ဆုိတာမ်ဳိးထိ ၿခိမ္းေျခာက္ ေျပာရတယ္ ဆုိရင္ေတာ့ ဒါဟာ လူ႔ ယဥ္ေက်းမွဳ အဆင့္အတန္း နိမ္႔ပါးသူမ်ဳိးမ်ားသာ ျဖစ္ေတာ့မယ္ ဆုိတာ စဥ္းစားမိၿပီး၊ ၾကယ္ ၅ ပြင့္ အဆင့္ရွိတဲ႔ ဟုိတယ္လုိ ေနရာမ်ဳိးမွာ လာစားေသာက္တဲ႔ သူေတြေတာင္မွ ဒီလုိ လူမ်ဳိးမ်ား ဆုိခဲ႔ပါက၊ မိမိမွာ ထုိသူမ်ားနဲ႔ ေဝးကြာၿပီး ေနႏုိင္ခဲ႔တာကုိ ကံေကာင္းတယ္လုိ႔ ယူဆမိပါေတာ့တယ္။

တစ္ခါ အေတြးက နဲနဲ ေဝးတဲ႔ ျမန္မာျပည္ ဖက္ကုိ ေရာက္သြား ျပန္ပါတယ္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ ေရႊဂုံတုိင္ လမ္းမွာ ဖြင့္ထားတဲ႔ ယုဇန ဟုိတယ္ရဲ႕ ဘူေဖး စားေသာက္ဆုိင္ကုိ ၂၀၀၁ ခုႏွစ္ေလာက္မွာ တစ္ခါ ေရာက္ခဲ႔ ဖူးပါတယ္။ အဲဒီမွာေတာ့ ဘာမွ သတိေပး စာတမ္းေတြ၊ ေၾကျငာခ်က္ေတြ မေတြ႔ရပါဖူး။ လူေတြဟာ သတိေပး စရာ မလုိေလာက္ေအာင္ အသိစိတ္ဓါတ္ ရွိၾကတဲ႔ သူမ်ားလုိ႔ ထင္လုိက္စရာပါ။ တကယ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဖူး။ စားေသာက္ဆုိင္မွာ ပုဇြန္၊ ဂဏန္းနဲ႔ အျခား အရသာရွိ ေကာင္းမယ္ ထင္ရတဲ႔ ဟင္းပြဲမ်ားဟာ ဘာမွ မက်န္ဘဲ ပုဂံသာ တင္ထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ဒါနဲ႔ မိမိက စားေသာက္ဆုိင္ စားပြဲထုိးကုိ ေမးေတာ့ အဲဒီဟင္းပြဲေတြက တင္လုိက္တာနဲ႔ စားတဲ႔ လူေတြက လာၿပီး လုယူ သြားလုိ႔ ကုန္ကုန္ သြားတာပါတဲ႔။ ဒီေတာ့ ဒါေတြကုိ စားခ်င္ရင္ ေနာက္ေဖးက ဗန္းနဲ႔ လာျဖည့္တဲ႔ လူကုိ ၾကည့္ေနပါတဲ႔၊ အဲသည္လူ ထြက္လာရင္ အျမန္ ထၿပီး ဆြဲယူပါတဲ႔။ အဲသည္လုိ ၾကားလုိက္ရတဲ့ အခါ၊ မိမိမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ပ်က္သြားပါတယ္။ ဘယ့္ႏွယ္… ပုိက္ဆံ ေပးၿပီးလဲ လာစားရေသးတယ္၊ လုစားရမယ္ ဆုိတာေတာ့ ဟန္မက် ေသးပါဖူး။ ဒါနဲ႔ မိမိက ဒါဆုိရင္လဲ မစားေတာ့ပါဖူးဗ်ာ၊ က်ေနာ္လဲ လုမစား တတ္ပါဖူး လုိ႔ေျပာၿပီး၊ ျပန္မယ္ လုပ္ေတာ့ စားပြဲထုိးေလးက၊ အကုိ ထုိင္ေနပါဗ်ာ၊ အဲဒီဟင္းေတြ လာခ်တဲ႔ အခါ က်ေနာ္ ယူလာၿပီး အကုိ႔ကုိ လာထဲ႔ေပးပါမယ္ ဆုိၿပီး ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္ ေျပာတာနဲ႔၊ မိမိလည္း ျပန္ထုိင္ၿပီး ဆက္စားခဲ႔ပါတယ္။ မိမိ စားေသာက္ၿပီး ျပန္တဲ႔ အခါ က်ေတာ့ အျခား စားေသာက္ၿပီး ျပန္သြားတဲ႔ ဝုိင္းေတြမွာ မသိမ္းရေသးတဲ႔ ပန္းကန္ေတြကုိ သတိထား ၾကည့္မိလုိက္တဲ႔ အခါမွာ ပုဇြန္ေတြ၊ ဂဏန္းေတြဟာ သူတုိ႔ ဟင္းခြက္ ပုဂံေတြမွာ ျမင္မေကာင္းေလာက္ ေအာင္ ပုံေနၿပီး သူတုိ႔လဲ မစားႏုိင္ၾကေတာ့ဘဲ စားပြဲေပၚမွာ ေလလြင့္ ေပပြၿပီး ခ်န္ထားခဲ႔တာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။

အထက္မွာ ေျပာခဲ႔ သလုိ၊ ကုိယ္လဲ အက်ဳိးမရွိ၊ တစ္ျခား စားေသာက္သူမ်ားကုိလည္း အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္ၿပီး အက်ဳိးယုတ္ေစတဲ႔ အျပင္၊ အလကား ဖ်က္လုိ ဖ်က္ဆီး လုပ္တဲ႔ ပုံစံမ်ဳိးေတြ ေတြ႕ရတဲ႔အတြက္ စားေသာက္ဆုိင္က မန္ေနဂ်ာကုိ စကၤာပူမွာ လုပ္တဲ႔ ပုံစံမ်ဳိး လုပ္ဖုိ႔ အႀကံေပးတဲ႔ အခါ၊ မန္ေနဂ်ာက – “အကုိေရ က်ေနာ္တုိ႔က အဲသည္လုိ လုပ္လုိ႔မရဖူးဗ်၊ လာစားတဲ႔ လူေတြက ဒီလုိလုပ္လုိ႔လဲ ဒဏ္ေၾကး ေပးမွာ မဟုတ္တဲ႔ အျပင္၊ သူတုိ႔က ဘယ္သူ ဘယ္ဝါနဲ႔ အဲသည္လုိ က်ေနာ္တုိ႔ကုိေတာင္ ျပန္ၿပီး ျပႆနာ ရွာသြားဦးမွာ စုိးလုိ႔ ဒီလုိဘဲ လႊတ္ထားၿပီး၊ အကုိတုိ႔လုိ လူေတြလာရင္ ဟင္းထည့္ေပးဖုိ႔ စားပြဲထုိးကုိ က်ေနာ္ မွာထားတာပါ” လုိ႔ ေျပာျပပါတယ္။

ဒါနဲ႔ဘဲ မိမိလည္း မန္ေနဂ်ာကုိ – “လာစားတဲ႔ လူေတြက လူ႔ယဥ္ေက်းမွဳလည္း မရွိၾက၊ အဲဒီေတာ့ စည္းကမ္း လုပ္ေပးလုိ႔ စည္းကမ္းလည္း မလုိက္နာဖူး ဆုိရင္ေတာ့၊ ခင္ဗ်ား ေသနတ္ တစ္လက္သာ ေဆာင္ထားၿပီး အစား အေသာက္ေတြ ျဖဳန္းတီးတဲ႔ ေရွ႕က လူ တစ္ေယာက္ ႏွစ္ေယာက္ကုိ ပစ္သာ သတ္ျပ လုိက္ပါေတာ့ဗ်ာ၊ ဒါမွဘဲ ေၾကာက္ၿပီး နားေထာင္ ေတာ့မယ္ ထင္ပါတယ္” လုိ႔ေျပာၿပီး စိတ္ပ်က္စြာ ထြက္လာခဲ႔ ပါေတာ့တယ္။

မိမိ ယခင္က အေနာက္ႏုိင္ငံ မ်ားကုိ မေရာက္ဖူးခဲ႔စဥ္ အေနာက္ ႏုိင္ငံမ်ားဟာ အေရွ႕ ႏုိင္ငံမ်ားထက္ လူေနမွဳ အဆင့္အတန္း ပုိလုိ႔ ျမင့္မားတယ္ ဆုိတာ ၾကားသိခဲ႔ ဖူးပါတယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္တုန္းက ဘယ္လုိ လူေနမွဳ အဆင့္အတန္း ကြာျခား တာလဲ သိခ်င္လုိ႔၊ ႀကံဳႀကိဳက္တဲ႔ အခါ ေမးၾကည့္ေတာ့ အေနာက္ႏုိင္ငံ မ်ားမွာ လူေတြဟာ တုိက္နဲ႔ ေနႏုိင္တယ္၊ ကားစီးႏုိင္တယ္၊ အေရွ႕ႏုိင္ငံေတြမွာေတာ့ အမ်ားက တဲနဲ႔ ေနၾကရတယ္၊ လမ္းေလွ်ာက္ ဘစ္ကားစီးၾကရတယ္လုိ႔ သာ သိခဲ႔ရပါတယ္။ အခုေတာ့ မိမိ သိလာရတာက အဲသည္လုိ မဟုတ္ပါဖူး။ အေနာက္ႏုိင္ငံမ်ားမွာ လူေနမွဳ အဆင့္အတန္း ျမင့္မားတယ္ ဆုိတာ စိတ္ဓါတ္ ေကာင္းမြန္ၿပီး အသိတရား ရွိျခင္း၊ စည္းကမ္း ရွိျခင္း၊ ကုိယ့္ရဲ႕ လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ အျခားသူ တစ္ဦး တစ္ေယာက္ ထိခုိက္ ေစမဲ႔ အျပဳအမူမ်ားကုိ ေစာင့္ထိန္းျခင္း၊ စတဲ႔ လူ႔ယဥ္ေက်းမွဳ အဆင့္အတန္း ျမင့္မားေနျခင္းသာ ျဖစ္တယ္ လုိ႔ ၾသစေတးလ်ႏုိင္ငံ၊ နယူးေဆာက္ေဝး ျပည္နယ္၊ လစ္ဗာပူးၿမိဳ႕က ဘူေဖးဆုိင္မွာ ညစာစားရင္း ေတြ႕ျမင္မိခဲ႔ ပါေတာ့တယ္။

ေအာင္ေအာင္

http://www.aung.info/?p=2115